Μεγαλοπρεπέστατο άδειασμα του υφυπουργού αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη από την Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου αναφορικά με το πολύπαθο, ήδη, μητρώο αθλητικών σωματείων. Σύμφωνα με την γνωμάτευση της FIFA, τα (ποδοσφαιρικά) σωματεία που δεν έχουν εγγραφεί στο μητρώο της ΓΓΑ, δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στα Εθνικά Πρωταθλήματα. Το από 4/12/2020 έγγραφο αναρτήθηκε από τον αθλητικογράφο Κυριάκο Θωμαΐδη, και είναι σαφέστατο. Το επίκαιρο σημείο του, αναφέρει:
«Αναφερόμαστε στις επιστολές σας στις 30 Σεπτεμβρίου και στις 27 Οκτωβρίου 2020 σχετικά με τον νέο ελληνικό αθλητικό νόμο όπως εγκρίθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 17 Σεπτεμβρίου 2020.
Μετά από ανάλυση του Νόμου, θα θέλαμε να επισημάνουμε τρία συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία, εάν επιβληθούν, μπορεί να παραβιάζουν τη νομική υποχρέωση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (HFF) ως FIFA και UEFA μέλος της ένωσης να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της ανεξάρτητα και χωρίς αδικαιολόγητη επιρροή από τρίτους (πρβλ. άρθρο 14, παρ. 1, σημείο α. και άρθρο 19, παρ. 1 του καταστατικού F FA και άρθρο 7bi ', παράγραφος 2 του καταστατικού της UEFA ),και ένα επιπλέον στοιχείο που αξίζει να εξεταστεί για να εγγυηθεί την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας ενάντια στην χειραγώγηση αγώνων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το Νόμο, οι ελληνικοί σύλλογοι είναι πλέον υποχρεωμένοι να ζητήσουν μια ειδική αθλητική αναγνώριση ("Αναγνώριση") από το Υπουργείο Αθλητισμού. Η αναγνώριση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για εγγραφή το νέο ειδικό μητρώο αθλητικών συλλόγων ("Register").
Κατά συνέπεια, αυτές που δεν περιλαμβάνονται στο Μητρώο, δεν επιτρέπεται (i) να συμμετέχουν στις διοργανώσεις για αθλητικές δραστηριότητες της αντίστοιχης ομοσπονδίας τους, (ii) πρόσβαση σε αθλητικές εγκαταστάσεις που ανήκουν στο κοινό και ιδιωτικά νομικά πρόσωπα και (iii) συμμετέχουν στη γενική συνέλευση της αντίστοιχης περιφερειακής τους Ένωσης».
Να αναφερθεί εδώ, ότι από τα υπάρχοντα αθλητικά σωματεία της επικράτειας, αυτά τα οποία έχουν υποβάλλει τα (εξαιρετικά πολύπλοκα) δικαιολογητικά τους για την εγγραφή στο μητρώο είναι λιγότερα από το ένα τρίτο, ενώ και από τις αιτήσεις εγγραφής έχουν μέχρι στιγμής εγκριθεί ελάχιστες. Επί πλέον, τα σωματεία που έχουν κοπεί διαμαρτύρονται για μεγάλο έλλειμμα επικοινωνίας και υποστήριξης από την ΓΓΑ για την ορθή υποβολή των δικαιολογητικών τους, ενώ υπάρχει και η τελική προθεσμία υποβολής των δικαιολογητικών, η οποία λόγω των εκτάκτων συνθηκών έχει παραταθεί μέχρι την 31η Δεκεμβρίου.
Ο Ελληνικός αθλητισμός, είναι πλέον υποχρεωμένος να βιώσει την αμφίδρομη «σχέση αγάπης» μεταξύ της κεντρικής εξουσίας, και των αρμόδιων Ομοσπονδιών των ισχυρών οικονομικά αθλημάτων (και τα οποία, καθόλου συμπτωματικά, είναι και τα μόνα που συνεχίζουν να παίζουν, ενώ τα υπόλοιπα αθλήματα έχουν μπει στον πάγο, με κριτήρια κάθε άλλο παρά διαφανή). Η αγάπη αυτή, διαχρονικά εκδηλώνεται με πολύ κτητικούς τρόπους, όπου η θέληση της άλλης πλευράς έχει πολύ λίγη σημασία- και μάλιστα, μέχρι σήμερα οι Ομοσπονδίες είχαν το πάνω χέρι: οι κυβερνήσεις και οι ΓΓΑ πέφτανε και αλλάζανε σαν τα πουκάμισα, ενώ οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών ήταν περίπου ισόβιοι, παρόλες τις έντονες αντιδράσεις επώνυμων ισχυρών οικονομικά μεγαλοπαραγόντων.
Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτής της ακριβής σαπουνόπερας, η Πολιτεία εκδηλώνει την αγάπη της με μία συνολική νομοθεσία (αφού οι φωτογραφικές διατάξεις έχουν αποδειχθεί ανεπαρκείς για εκφραστεί επαρκώς ο πλούσιος ψυχικός της κόσμος) που πρόδηλα έχει σαν απώτερο σκοπό την δραστική μεταβολή των ψήφων στα εκλογικά σώματα των υπόψιν Ομοσπονδιών, και τελικά την επίτευξη του απόλυτου ελέγχου των Διοικητικών Συμβουλίων τους στις επικείμενες αρχαιρεσίες (που βάσει του νέου νόμου, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την 31η Μαρτίου). Και όλως ατυχώς, η νομοθεσία αυτή επηρεάζει σε καθοριστικό, και καταστροφικό βαθμό, και τις αθλητικές Ομοσπονδίες και (κυρίως) σωματεία που εκ των πραγμάτων είναι έξω από αυτά τα παιχνίδια κέρδους και εξουσίας. Σαν κομπάρσοι σε ένα σίριαλ που το τέλος του, δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος ο σεναριογράφος...
«Αναφερόμαστε στις επιστολές σας στις 30 Σεπτεμβρίου και στις 27 Οκτωβρίου 2020 σχετικά με τον νέο ελληνικό αθλητικό νόμο όπως εγκρίθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 17 Σεπτεμβρίου 2020.
Μετά από ανάλυση του Νόμου, θα θέλαμε να επισημάνουμε τρία συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία, εάν επιβληθούν, μπορεί να παραβιάζουν τη νομική υποχρέωση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (HFF) ως FIFA και UEFA μέλος της ένωσης να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της ανεξάρτητα και χωρίς αδικαιολόγητη επιρροή από τρίτους (πρβλ. άρθρο 14, παρ. 1, σημείο α. και άρθρο 19, παρ. 1 του καταστατικού F FA και άρθρο 7bi ', παράγραφος 2 του καταστατικού της UEFA ),και ένα επιπλέον στοιχείο που αξίζει να εξεταστεί για να εγγυηθεί την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας ενάντια στην χειραγώγηση αγώνων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το Νόμο, οι ελληνικοί σύλλογοι είναι πλέον υποχρεωμένοι να ζητήσουν μια ειδική αθλητική αναγνώριση ("Αναγνώριση") από το Υπουργείο Αθλητισμού. Η αναγνώριση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για εγγραφή το νέο ειδικό μητρώο αθλητικών συλλόγων ("Register").
Κατά συνέπεια, αυτές που δεν περιλαμβάνονται στο Μητρώο, δεν επιτρέπεται (i) να συμμετέχουν στις διοργανώσεις για αθλητικές δραστηριότητες της αντίστοιχης ομοσπονδίας τους, (ii) πρόσβαση σε αθλητικές εγκαταστάσεις που ανήκουν στο κοινό και ιδιωτικά νομικά πρόσωπα και (iii) συμμετέχουν στη γενική συνέλευση της αντίστοιχης περιφερειακής τους Ένωσης».
Να αναφερθεί εδώ, ότι από τα υπάρχοντα αθλητικά σωματεία της επικράτειας, αυτά τα οποία έχουν υποβάλλει τα (εξαιρετικά πολύπλοκα) δικαιολογητικά τους για την εγγραφή στο μητρώο είναι λιγότερα από το ένα τρίτο, ενώ και από τις αιτήσεις εγγραφής έχουν μέχρι στιγμής εγκριθεί ελάχιστες. Επί πλέον, τα σωματεία που έχουν κοπεί διαμαρτύρονται για μεγάλο έλλειμμα επικοινωνίας και υποστήριξης από την ΓΓΑ για την ορθή υποβολή των δικαιολογητικών τους, ενώ υπάρχει και η τελική προθεσμία υποβολής των δικαιολογητικών, η οποία λόγω των εκτάκτων συνθηκών έχει παραταθεί μέχρι την 31η Δεκεμβρίου.
Ο Ελληνικός αθλητισμός, είναι πλέον υποχρεωμένος να βιώσει την αμφίδρομη «σχέση αγάπης» μεταξύ της κεντρικής εξουσίας, και των αρμόδιων Ομοσπονδιών των ισχυρών οικονομικά αθλημάτων (και τα οποία, καθόλου συμπτωματικά, είναι και τα μόνα που συνεχίζουν να παίζουν, ενώ τα υπόλοιπα αθλήματα έχουν μπει στον πάγο, με κριτήρια κάθε άλλο παρά διαφανή). Η αγάπη αυτή, διαχρονικά εκδηλώνεται με πολύ κτητικούς τρόπους, όπου η θέληση της άλλης πλευράς έχει πολύ λίγη σημασία- και μάλιστα, μέχρι σήμερα οι Ομοσπονδίες είχαν το πάνω χέρι: οι κυβερνήσεις και οι ΓΓΑ πέφτανε και αλλάζανε σαν τα πουκάμισα, ενώ οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών ήταν περίπου ισόβιοι, παρόλες τις έντονες αντιδράσεις επώνυμων ισχυρών οικονομικά μεγαλοπαραγόντων.
Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτής της ακριβής σαπουνόπερας, η Πολιτεία εκδηλώνει την αγάπη της με μία συνολική νομοθεσία (αφού οι φωτογραφικές διατάξεις έχουν αποδειχθεί ανεπαρκείς για εκφραστεί επαρκώς ο πλούσιος ψυχικός της κόσμος) που πρόδηλα έχει σαν απώτερο σκοπό την δραστική μεταβολή των ψήφων στα εκλογικά σώματα των υπόψιν Ομοσπονδιών, και τελικά την επίτευξη του απόλυτου ελέγχου των Διοικητικών Συμβουλίων τους στις επικείμενες αρχαιρεσίες (που βάσει του νέου νόμου, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την 31η Μαρτίου). Και όλως ατυχώς, η νομοθεσία αυτή επηρεάζει σε καθοριστικό, και καταστροφικό βαθμό, και τις αθλητικές Ομοσπονδίες και (κυρίως) σωματεία που εκ των πραγμάτων είναι έξω από αυτά τα παιχνίδια κέρδους και εξουσίας. Σαν κομπάρσοι σε ένα σίριαλ που το τέλος του, δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος ο σεναριογράφος...